Delikızın Günlüğü / 2
Bana geldiðin o gün hani batmýþtý güneþ,
Hâlime aldýrmadan suya yatmýþtý ateþ,
Utanýp kýzarsa da her akþam batar yine
Boðaz’ ýn sularýna yüz sürüp yatar yine.
Ne kadar yaþanýrsa yaþýyorum dedim ya,
Sensiz ömrü yük sayýp taþýyorum dedim ya,
Hiçbir þey deðiþmedi, yokluðun aðýr hâlâ,
O umarsýz kaderin kulaðý saðýr hâlâ...
Hiç sorma yüreðimi, Ýstanbul kadar yorgun
Kaným akmaktan aciz, Ölü Deniz’ den durgun.
Artýk sayamýyorum sensiz kaç gece geçti,
Senli þiirlerimde bensiz kaç hece geçti.
Sana sitem edemem, senin için de zordu.
Bu hasretlik illeti seni de epey yordu.
Yaþam gürültüsüyle haþýr neþir olurken
Sesimizi duymaya zar zor vakit bulurken
Adýmýz en büyük sýr, kimse bilmezken bizi
“ ikimiz “ olamadýk, çözemedik bu gizi.
Hem gözden, hem gönülden giderek uzaklaþtýk.
Köy görünüyor iþte, artýk sona yaklaþtýk.
Ýþte sýrf bu yüzden ki, masalýmýz bitmeli
Kerevetine hasret, bu diyârdan gitmeli.
Sanma ki “ bitti “ demek canýmý hiç yakmýyor
Ama o iki nehir birarada akmýyor.
Bu acýyla kývranýp bin kere ölmektense,
Aný ömür sayarak zamaný bölmektense,
Gel, son defa ölelim...Zaten yaþamadýk ki...
O aðýr veballeri yýkýp aþamadýk ki...
Nerede olursan ol, hiç unutma canözüm,
Seni hep seveceðim, sensin tek yürekközüm.
Düþlediðin son yýldýz ufkun ardýnda saklý,
Bil ki kayarken bile sende kalacak aklý.
Söz bitti.
Þimdi yaðmur vakti...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.