Kýzýl mavi yalnýzlýðýmýn,
Býçak kesiði yarasýydýn.
Ansýzýn gidiþinden kalan
Derin izlerle birlikte açýlan son yaramdý bu.
Sensizliðimin,
Kimsesizliðimin,
Sevgisizliðimin tek þahidiydi bu çizgiler.
Pervasýz gün dönümlerimin,
Zifiri gecelerimin,
Sensiz geçen son demlerimin izleri.
Senin izlerin...
...
Nefesimdeki hýrçýnlýk,
Vazgeçilmiþliðimde ki kayboluþum,
Tenhalarýmda ki yalnýzlýðým,
Kalabalýkta ki bencilliðim olmuþtun…
Gidiþin acý,
Gidiþin kederli,
Gidiþin soðuk.
Kara yeller estirdin baharlarýma.
Ýmkanlý düþüncelerime koyu bir perde,
Sessiz çýðlýðýma isyan oldun…
Geçtim!!!
Her þeyden geçtim.
Hatta yaþamaktan ve yaþamýn tüm güzelliklerinden,
Lakin, bir senden vazgeçemedim.
En derin SEVDA YANIÐIM.
Özlem SUBAÞI
03/08/09