Hiç olmadýn.
Varlýðýna bürünmüþ vücudun,
yaþýyor gibisin.
Nefes aldýðýný görüyorum
Bu renksiz rüyadan uyanamýyorum.
Buna ne kadar dayanabilirim, bilmiyorum...
Ama tükendiðimi hissediyorum.
Sürüklenerek uzaklaþýyorsun benden.
Gözlerimin önünde bir þizofren hayali gibi görüntün.
Gerçek deðilsin biliyorum.
Öyleyse bu acý neden bu kadar gerçek ?
Bu kabustan kurtarmaný dilerdim.
Derin bir ninni ile düþlere boðmaný.
Ya da cenneti yorgan gibi üstüme dolamaný.
Biliyorum.
Bu kadar mutluluk fazla.
Gerçek olmaný dilerdim.
Acý kadar içten gelmeni.
Donuk bir ses dokunur ellerime,
parmak uçlarým kanter içinde.
Bu bunaltýcý hava fazlasýyla boðuk.
Kirpiklerim kýrýk bir kürek,
yaþlarým ise hýrçýn akýyor;
ve gözbebeklerim tam ortasýnda boðuluyor.
Puslu bir kalem, nefesin karýþmýþ.
Sarýldýðým bir hayal gibisin.
Dokunuþlarýmda his yok.
Sýcaklýk yok...
Yok.
Yeniden doð!
Yeniden ol!...
Hiç olmadýðýn kadar.
Ve hissettir sýcaklýðýndaki þefkati, seviyi.
Görüntün yetmiyor,
hayal kurup görmeye çalýþýyorum.
Gözümde düþ,
önünden düþ.
Alçaklarda seyiriyorum.
Bil ki tutacaðým...
Bil ki...
Ben gerçeðim.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.