Niyetini bilmeyen kedilerin çirkin sesleri, Ötüþen kuþlarýn þahitliði lakin dedirtti tenine.. TEnin evet derken günahýmý çeken niþaneme, Gözlerin kayýtsýz kaldý, göz yaðmurlarýmýn ahengine..
düþer ilk damla; izler dalgalarýn dalgalarý.. takip ederken fýrtýnayý, daðýlýr saçlarýn ceset gibi. Kanlar saçýlýrken ellerden ellere ilham kaynaðý, Akbaba uçar gelir sevginin sadakatsýz konaðýna..
konar kollarýna; biri aþktýr biri akbaba.. Lakin.. ikisi de donar kollarýnda.. ve ölüürr gider. Samimiyetim geceleri dolanýrken beline, yüzümü kýzartýr utangaçlýðýmýn kýrmýzý tülleri.
Sesini ilk duyan týlsým yýldýzýmýzdaydý.. Hatýrlarsýn güzelim; divan nöbeti tutardýk edebiyat aþkýmýzla.. Gecenin biri rayihane aþký þiþirirken sabahý, ikinci gece senin parmaklarýn uyandýrýrdý beni.
Uyanmazdý uyumayan beraberlikler dün gece gibi, Ayný ölüme yaþam doðurtan yetenek yaðlanýrdý duvarlarda, kolaylýk getiren habise sanat ve baþýboþa aþk yýðdýrýrken, telefonlarýný özler oldu yüreðim rayihane odamda.
bilerek yapýlmaz çoðu zaman bildiklerin.. benim bilmediklerimi öðretmeden gittin. bilinirse güzelliðin kýskaca alýnan ruhun özleminde, Özlemin savunucu pençe gibi yakandan üfler yüreðini.. ve gidersin..
Zaten gittin.. týrnaklarýn arasýna dolan tüylerin, Omzuma dokundurduðunda dudaklarýný titredi tenim, atýldým gýdýðýna ve kucaklayamadý gamzelerim seni göz yaðmurlarým gamzelerime birikti ve taþtý duygu selim.,
O zaman baþlamalý gülüm hikayeye; Huzuruma düþürür gözlerini ellerin bi aðustos akþamý. KAbul eder parmaklarým hikayeni akþamýn sabahý; Dolarlý çocuk geçer baygýnlýðýnýn tatlý serinliðine.
PAtlatýlan flaþýn yarattýðý donuk poz hatýra olur, günlüðünde yer bulur cümlelerce köprü olan paragraflar. Kaybolmak adýna yazýlýr tüm anýlar zincirlerin baþýnda, son çekime gider geliþin , koridorda uzanan etek boyunca.
Vazife verir aþýk olduðum tanrýn ve benim Allah’ým. Ýnancýný kutsar dudaklarým yarým kalan görevimin tamamlayýcýsýn. KAç ölümü vazgeçirdi edebiyatým, kaç yaþayýcý oturttu sýradýþým, seni görünce bakýþlarým. istifasýmý verdirdi kalbimin taþýyýcýsýna.
Aþký ilk kez tadan dilim yanarken aþkýn vazgeçiþinde, ilk güne döndü yine, yýldýzýmýzda uyuduðumuz gecelerimize. ettiðimiz danslarýn kutsallýðý mum ýþýklarýný kavurdu ateþinle, simsiyah gelinliðin toz oldu bana baðardýðýn vaveyla gecesinde..
haysiyetime ettiðin iltifatlar aramýzdaki saygý baðýný oluþturdu, haysiyetime ettiðin kabuslarýn kurulduðu setlerin dönüþümsüz girdabý, sonu bulunan geçiþin elindeki son örnek bulvarý ve cadde alttlarý, üstüme örtünen þakalar gibi deðiþik geldi.. kavur beni mevla’m.
Ver elini, baþlýyor sabahýn ilk dansý prenses, Güneþ yeni selamladý hýzlý hýzlý ay’ýn gidiþini. gözlerimin açýlýþýný kutladý iki elin parmaklarý, sesler ürküttü ayak hareketlerini düþüyorum prenses.
Düþünmez beynim taptýðým sevinç gülümseyiþlerinden baþkasýný, koskoca yýl geçti tanýþmalarýn dönümsel arayýþlarý arasýndan, Kesiyorum burda aþk edebiyatýmý... Kutsal aþkýn adýna; gel bana edebiyatýmý gördüðünde..
Eray Dedik.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Eray Dedik Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.