Toprak çatladý kuruyor,
Rüzgar þimdi sert vuruyor,
Ýnce dallarý kýrýyor;
Ben asla inanamadým,
Ýnandým saklanamadým !
Bu mu felaket dediðin?
Kapanmaz asla gediðin,
Yatýp, kalkýp söylediðin;
Dilin de bir nakarattý,
Deðdiði yeri kanattý...
Kan içinde kalýnca can,
Bir baç alýr gelip geçen,
Ben deðildim en son göçen;
Benim eserim mi gurbet,
Nerden çýktý bu felaket?
Her gün kanadýný açar,
Baþka bir diyara saçar,
Býrakýrken beni naçar;
O da senin gibi deli !
Del’eder esti eseli...
Kurak topraðýmý sula,
Bundan böyle gel yaðmurla,
Yaþayamam bunca urla !
Vebalini at boynuma,
Bir kez saklasan koynuna.
Biter gönlümün kaygusu,
Diner rüzgar, durulur su,
Uyurum bir gül uykusu;
Çatlar dudaðým, susuzum,
Yýllar var ki, uykusuzum....
Hayrettin YAZICI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.