Bir çocukla tanýþtým… Kim olduðunu bilmem… -önemli de deðil zaten-
Sanki mutluluktan bahsetmiþti bir ara hatýrlar gibiyim Hatýrlar gibiyim dudaðýnýn bir ucunu kývýrýþýný, kirpiklerini indiriþini Sað elinin iþaret parmaðýyla gözyaþýný siliþini “Sen hiç aðlamamalýsýn, seni böyle hatýrlamamalýyým..” deyiþimi
Sonra kýzmalarýný hatýrlar gibiyim Sigara içen gençlere, ailelerine, olana bitene, laik-demokratik düzene!! Hepsini ama hepsini hatýrlar gibiyim
Damlanýn milyonda biri etmeyen sözcüklerini anlayabilme imkaným yoktu o zamanlar Ama anlayamadýklarým kadar çaresizleþtiðimi hatýrlar gibiyim Gözlerinde kaynaþan umutsuzluðu alamayýþýmý, kendimi kahrediþimi Hep hatýrlar gibiyim…
Bir çocuktu o! Ben onunla tanýþtým… Hatýrlýyorum gözlerinin acý kahve bakýþýný Sessiz kalmayý sevmeyiþimden belki… Belki de sahiden öyle olmasý gerektiði için aðlayýþýmý Aðladýðýmý görmesin diye baþýmý eðiþimi Sað iþaret parmaðýmla yaþlarý siliþimi – gördüðünü bilirdim o ayrý- Bütün bunlar ne kadar içini burktu hiç söz etmeyiþini Ben hepsini hatýrlar gibiyim Söylemesi ne kadar imkansýzsa yazýlmasý bir o kadar imkansýz satýrlar gibiyim
dilek
Sosyal Medyada Paylaşın:
d_i_l_e_k Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.