YAŞAMAYAN BİLMEZ Kİ

Iþýldayan zamanlar yalancý dostlar gördüm
O zamanlar elbette yýkýlmaz dað gibiydim
Yollarýma serilmiþ suretten postlar gördüm
Hem bence hem onlarca hiç bitmez çað gibiydim

Elveda diyemeden ne bahara ne yaza
Sonbahar geldi birden döküldü yapraklarým
Tarifsiz kara kýþta saçlar döndü beyaza
Rahmetten yoksun gibi kurudu topraklarým

Dert denen bir yürüyüþ benimki sonsuz kulvar
Zalim kader darbeyle oturmuþ kalp tahtýma
Daimi dese bile “kýþtan sonra bahar var”
Ýstisna kalmak düþtü heyhat benim bahtýma

Denizin gökyüzünün mavisini özlerim
Kanat kýrýk uçamam vurgun yerim yüzemem
Tebessümüm içinde bin gözyaþý gizlerim
Boðazýmda bir düðüm feryat edip çözemem

Yaþadýðým bu günüm düþündüðüm dünlerim
Yarýnlara kýyasla belki de çok iyidir
Kim ne dese boþ elbet yaþadýkça anlarým
Belki de yarýným yok “þu an” bile zayidir

Her yaþayan sanýr ki sadece bana oldu
Yaþamayan da derki bana asla gelmez ki
Oysa tarihe bir bak neler niceyi buldu
Lakin sen de haklýsýn yaþamayan bilmez ki


ÝHSAN TURHAN
Sosyal Medyada Paylaşın: