Bir Ayrılık Destanı

Gönülde sýzýmsýn yâr vuslatta imkansýzým.
Ben sevda seferinde yorgunum ve adsýzým.

Lâleler ilk akþamdan büküyor hep boynunu.
Hüzün yaðmuru yaðar, yok mu bunun bir sonu.

Bu þehir karlý bugün, yüreðim harlý bugün.
Bir gün çýkýp da gelsen, geliþin olur düðün.

Sen sanki özdeþisin gülün bir de sümbülün.
Yâr beni ihya eder bir içten tebessümün.

Hasret daðýnda boran, vuslat daðýnda ateþ.
Firakýn yaraladý ufkumda batan güneþ.

Sýzýmsýn sýzýyorsun gözlerimden kalbime.
Senin hasretinle kýz yüreðim lime lime.

Her sabah yönelirken seher vakti Rabbime.
Affetsin rabbim beni damlýyorsun kalbime.

Ey beni del’eyleyen incecik dal, gülnihal!
Beni öyle yaktýn ki gören diyor bu ne hâl.

Elif ‘ten baþladým da yine ona takýldým.
Aþk kitabý çetrefil, içinden çýkamadým.

Bir efsanesin þimdi gönül daðýmda ceren.
Ben olaydým yalnýzca baðýndan güller deren.


Hasret, hasret hep hasret. Ýçim dýþým sensin yâr.
Lütfeyle çýkýp da gel bu hasretlik dinsin yâr.

Sen böyle kaçýyorsun, gülüyor bana aðyar.
Gel beni ihya et ki çatlasýn hýrstan aðyar.

Ah yâr! Ceylan bakýþlý gözlerini özledim.
Elifi unutturdun adýný ezberledim.

Daha fazla uzatma bu hasret sürgününü.
Yol uzun ömür kýsa hiç etme bir gününü.

Gel, davetim gönülden baþ üstünde yerin var.
Sen farklý bir çiçeksin sanma ki benzerin var.

Ayrýlýðýn yakan nar, yüreðim içinde har.
Vuslata eremedik inan içim kan aðlar.

Ey vefasýz yalvartma zaten kaç gün ömrüm var!
Tükenmeden þu ömrüm gel beni baðrýna sar.
Ankara,20.08.2009 Ý.K




Sosyal Medyada Paylaşın: