“hasretler büyütüyorduk üzüm baðlarýnda, birazda üþüyordu ruhlarýmýz”
sakin bir pazar günü alnýndaki çizgilerden geçtim. ve çözüldü sýrla süslü dudaklarým... söz, içimde can çekiþen balýðýn kalbi zaman bir kum saatinin içinde yaðmurlarý bekliyordu.
gözlerinden, mavi ýrmaklar akarken o þehre gördüm... kýyýdan kýyýya vuran garip bir yalnýzlýðý besliyordu ellerin...
küskün düþlerin sýrtýný dönerken sana ve masum iki cümle kalmýþken dilinde gün dönerken geceye ya da gökyüzüne sýký sýký tutan iki yýldýz varken henüz söyle...
çoþsun aþktan kuduran denizlerim dalgalarým ýslatsýn omuzlarýný bileklerine bulaþan sahipsiz renk olayým nefesin kessin saçlarýmý rüzgarla sevgili uçurumlar sözün baðlasýn çözülen dizlerimi son adýmým senin uykun olsun.
söyle...
neslihan öncel / bað bozumu 20 aðustos 2009
Sosyal Medyada Paylaşın:
neslihan öncel Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.