yüreðimin kuyularýndan cekýlendin sen... sen býrakýp giderken dondum bahardan.. dondum güzden.. hani bana bakarken gülerdi ya gözlerin.. þimdi ben beni yitirdim sözlerinden sen.... bana.. aðlamayýda öðrettin .... kurduðum düþleri kabusa cevirdin.. ben seninedensiz severken sen ...sen hic icin kacarak gittin yüreðimdeki karanlýkla kaldýðým geceler sen diye sarýldýðým heceler ne seni anlatacak bana..düþlerimde nede teselli olacak boþ kalan ellerime.. ben seni nedensizce sevdim.. sende býraktýn beni sebebsizce hazanlar aðlar þimdi halime ne tesellim olur ne sevinc kederime ne bir sen olur renkli düþlerime sen yüreðinin kuyularýndan cekilmiþ sevdayken sen hic icin kacarak gittin düþleimden ne gece olur gözlerime.. ne ben düþ bulurum hasretine... Sosyal Medyada Paylaşın:
anzade Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.