Gitme!

Gitme, daðýlýrým ardýndan,
Ýpi kopmuþ bir tespihin taneleri gibi.
Çöllere düþerim,
Hasretin kor ateþinden;
Leyla’ larýn dermansýz divaneleri gibi.
Ne Mecnun’un ne Ferhat’ýn hasretine benzer,
Benim çektðim hasret.
Hüzün sarar sinesine sinemi,
Kesret içinde kesret.
Ferhat’ýn külüngü, Kays’ýn gönlü alýr hâlimden ibret.
Bakarsýn zindanda Yusuf olurum,
Züleyha’dan kaçar Hakk’ý bulurum.
Gitme, sensizliðin çöllerinde kaybolurum.
Sen ne Leyla’ya ne Züleyha’ya ne Þirin’e;
Benzemezsin hiç birine.
Gidersen perde iner gözlerime ,
Dilim tutulur lal olurum.
Sanma seni beklemekten usanýr, yorulurum.
Gel iyisi mi sen hiç gitme!
Beni yokluðunla eritme.
Un ufak etsende bakýþlarýnla.
Yollarýna toz olur, yine seni bulurum.
Gidersen yokluðunla kavrulurum, gitme!
Ankara,18.08.2009 Ý.K


Sosyal Medyada Paylaşın: