EBEM KUŞAĞI'M
Kalmadý kaybedecek hiç bir þeyim
Terk ettiler bir bir tüm sevdiklerim
Saf gibi her söylenilene kanýp aldanmýþým
Nerde hani?
Çocukluðumdaki o masum bakýþlarým
Nerde?...
Gülünce,yüzümde güller açtýran gülüþlerim
Sevmediler iþte...
Hemde hiç sevmediler
Uzaklaþtýlar ,ben sevdikce
Ellerim vardý
Minicik,tombul tombul
Ayaklarým da öyleydi
Somun ayaklý derdim anam
Ayakkabýlarým hep sýkardý
O da sevmezdi beni
Bir gün hasedinden çatlayýverdi..
Nasip olmadý parayla tanýþmak
Babamý da hiç sevmezdi
Üç gün zor dururdu cebinde
Dördüncü günü"Hadi bana eyvallah"derdi
Paranýn kaçýþýyla toprakla tanýþtý ayaklarým
Nasýl sevindi,nasýl sevindi anlatamam
Sevmezdi hiç aslýný inkar etmeyi
Hem hamurunu hem çamurunu çok severdi
Bir kere terk etmeye baþladýmý sevdiklerin
Muhallebi bile diþime düþman kesilir oldu
Toprak can’mýþ,ana’ymýþ,en çokta yar’mýþ
Sarýp sarmalar,can yakmazmýþ
Yaktý...Hem de nasýl?...
Topuklarýma topuklarýma vurdu
Çatlatýp kanatýncaya kadar hemde...
Kan dedim de..
Bir gün burnumdan kan geldi
Gözüm zaten hazýr,kan’a eþlik etmeye
"Su döksen buhar olacak"
"Güneþ geçmiþ buna"dediler
Ne yaptým ben güneþ’e
Yeþilsin mi dedim?
Yoksa,soðuksun,yakamazsýn mý?
Ya suya ne demeli?
Sabunsuz akmaz bunun kiri diye,
Ýllede gözümün düþmanýný davet eder
Ben en çok bulutlarý seviyordum
Hiç naz etmezlerdi
Ne dersem hemen o þekle giriverirler
Arada bir öfkeden kararýp þimþek çaktýðýnda
Çok korkup ,bazen aðlardým
Dayanamazdý,piþman olur aðlardý
O da beni çok severdi
Her aðladýðýnda
Bana Ebem kuþaðý verir gülümserdi
Þimdi sevdiklerimden eser kalmadý
Daha o yaþýmda davetsiz gelen nasýr
Misafir oldu ta baþ parmaðýma
Üçü birlikte büyüdüler
Tombiþ ellerim,somun ayaklarým ve nasýr...
Kara gözlerime inat baþým daha da dikleþti
Kalmayýnca kaybedilecek bir sevgili...
Bir tek EBEM KUÞAÐI’m kaldý
Onunda renkleri mi soluyor ne?...
Yooooo,hiç yeþillenmeyin
O, sadece bana ait ve
Bana ait kalacak....
nerimanK
19/Aðustos/2009
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.