Mavi UMUT’ tur; Gönlünü hep mavi tut demiþtim. Oysa ben maviye deðil, Sana bel baðlamýþtým sen benim Umudumdun. Daha bir kaç zaman öncesine kadar, Seni terkedeceðim korkusuyla yaþarken. Sen beni býrakýp gittin. Hem de nedensiz. Kokun hala burda, Sesin kulaklarýmda çýnlýyor. Karþýmda yürüyüþün kaldý. Ama hiçbirisi hayalden öte deðil artýk. Öyle uzaklara gittin ki benden, Daðlarý dize getirmem, Denizleri aþmam gerekiyor. Giderken ardýndan býraktýðýn mektupta, Ardýmdan gelme, Bir daha karþýma çýkma, Huzurumu bozma diye yazmýþsýn. Merak etme sevdiðim. Þimdi kokunun düþtüðü, Sesinin olduðu, Nefes aldýðýn yere, Huzurunu bozmaya, Seninle yaþamaya gelmedim. Haberimi alýnca; Gözlerinden süzülen son damla yaþ olmaya, GÖZLERÝNDE ÖLMEYE GELDÝM.
Sosyal Medyada Paylaşın:
VANLI Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.