Bir noktasýnda karanlýðýn Dönmeyi unutur dünya Geceler uzar Ve þahdamarýmda açar güllerin Ben aþký Ülkü’den bilirim
Ateþini, acýsýný, hasretini Ve sancýsýný umutsuzluðun Çaresizliðin... Ve sessizliðini, suskunluðunu senin Ben aþký Ülkü’den bilirim
Kanýn kýrmýzýsýný, gecenin karasýný Buz tutmuþ grilerde gökleri Derin çukurlarýnda yollarý Uçurumlarý, açmazlarý Piþmanlýklarý, çaresizlikleri Kuytularýnda yalçýnlýklarýn sarp kayalarý Yüreklere çarpdýðýnda rüzgarý Ben aþký Ülkü’den bilirim
Uçurum boylarýnda savrulan tipiler Kara düþmüþ kýr çiçekleri Bir uzanýr bin düþersin Tutamadan... Tutunamadan... Ben aþký Ülkü’den bilirim
Nasýl susar yürekler Oturur gözlerinin yaþýnda içine hasret Bulanýk sellerde kudurur taþkýnlar Ve kalp bir çalýþýr, iki durur Ben aþký Ülkü’den bilirim
Sen daðlarý delersin Geçersin en susuz çölleri Kuyu diplerine düþer sende gökyüzü Züleyha’nýn býçaðýnda kan ile yazýlýr yazýn Diþlerin çekilir Aslý’nýn kucaðýnda Sen aþka yürümeyi bilirsin Ben aþký Ülkü’den bilirim
Geceleri güneþ, gündüz yýldýzlar batar Yine de gözlerin batmaz yüreðimden Dereler dökülür nehir olur Bir damla vermedin diye elinden Badeler dökülür zehir olur Yaren olmazsýn sen bana Hasret olursun... Aþk olursun... Ben seni geçmiþten, gelecekten Ben aþký Ülkü’den bilirim