kývrýmlaþýrken gözbebeklerimde,
öksüz bir çýðlýðýn gölgeleri
intihar besteliyorum..
üþüyen kýrgýnlýðýma aldýrýþ etmeden,
narkozlu þuur altý nöbetlerimde
çivilemek isterken,boðazýma
bayramlýk sevinçlerin yutkunuþlarýný.
yayý bozulmuþ beþikte sallanýyor
dönüþümsüz dualar,
kör diþli yýlan dolanmýþ gibi ayaðýna,
ücra köþelere terk ettiðimiz
binlerce ahýn
zehir zemberek özleyiþleri varken
oysa
tedirgin söyleniþleri, çýkarmýþtýk kumdan
koymuþtuk yoluna, efsunkar gülüþleri
u s u l c a
v e i r d e l e m e d e n
vur git muamma piþmanlýklar,
kemiren sorgularýný yatýrýrken baþucuma.
iþte o vakit
sabah ezanlarý kazýyor mezar
kanatýlmýþ
dilsiz günahlarýma
sonunda
gönlümün iþkembesini kancalayarak
çürümüþ sicimleri takmýþtým artýk gerdanýma
arta kalan
köþe baþý yanlýzlýklarý emanetlerimle
hangi kapýyý aralasam,
iliðimden geçiyor soðuklar
ha üç kat aþaðý
ha üç kat yukarý
kasketimden içeri sýzýyor
fevrî ayazlar
ve
mavi ufuklarýmdan geçecekti þimdi,
rüküþ düþlerimin ayartýcý ruhu
damaðýmda yapýþýp kalmýþ
bir parça mutluluk, kekremsi
ölüm nasýl olsa
kapý eþiklerinden
bir çeþit doðacaktý zaten
/kemendin ucuna baðlanmýþ
sayýsýz onlarca
ölü bebek çýðlýðý varken/
pimini çekmiþtik çoktan, sükûtun!
çelimsiz ellerimde,
törpülediðim geçmiþin lekeleri
yokluðumda daha
siyah kefen üstünde biçilmiþ,
erguvan kokulu rüyalar
þimdi kulaðýmda
sallarken beþiðimi
adaletin þeytanî ninnileri
f e r y a d ý y o k
k a r n ý t o k
a f f ý y o k b u e c e l i n
13.08.09 / Hüzün