YÜREKSİZ YÜREĞİMDEN..

Aðlamak istiyorum anne..Her zaman sonlarým baþ oldu benim,
Ve hayallerim güç oldu..
Nedenini sorma bana,
Söyleyemediklerim, anlatacaðýmdan binlerce kat fazla sana..
Yorulmandan, üzülmenden korkarým ama
Dinleyeceðini, anlayacaðýný bilmemdendir cesaretim buna…

Yorgunum anne..nedendir dizlerimin bunca dermansýzlýðý?
Oysa sen mücadeleyi öðretmiþtin bana..
Bilemedim kýymetini, anlayamadým þefkatini.
Deðmeyecek þeyler için ne kadar da çok kýrdým kalbini…
Ama kavrayamadým anne,senden baþka beni anlayanýn dinleyenin ,sevenin olmadýðýný..

Gerçek sevgiyi vermiþti ya hani senin kalbine Yaradan;
Ben onu hep beyhudede aradým durmadan..

Yavrum derdin, gözlerimin içine bakýp.
Dünyalarý kuþatýrdý merhametin..
Saflýðýn ,samimiyetin yansýrdý söylediðin her söze..
O zamanlar bilmezdim bu sözlerin kýymetini..

Çok suçluyum anne,çok piþman,bir o kadarda mahzun..
Ýsyaným kendime,
Aðlamayan gözlerime,
Anlamayan yüreðime,
Daðlanmayan bedenime,
Kýrgýným kendime…

Çok suçluyum anne, çok piþman, bir o kadarda mahzun…
Þimdi isterdim ki yýllar tersine dönsün;
Ýçimdeki yangýn sönsün,
Yapmak istediklerim ve her zaman içimde hissettiklerim görünsün..
Ama yýllarýn ve zamanýn acýmasýzlýðýný bilemedim,
anlayamadým anne..

Her zaman bir yangýn yeri oldu yüreðim;
Ýnan öyle büyük zaferler büyüttüm ki senin için yüreðimde..
Fakat bunlarý dökemedim ne kaleme, ne sözlere..
Aslýnda sen hep anladýn beni;
Oysa ben hep tersten anlattým hislerimi.


Keþke diyorum anne, keþke bu kadar yormasaydým seni…
Çok suçluyum anne,çok piþman,bir o kadarda mahzun..
Bütün kýzgýnlýðým kendime,
Yolumu kesenlere..
Zafere ulaþmayan hayallerime..
Kýrgýným kendime..

Sen öyle bir güçtün ki benim için;
kýzgýnlýðýmý bile sade sana yansýttým sebebini bilmeden..
Sen anneydin ya hani sormazdýn yavrundan hiçbir neden..
Ama anlamam güç oldu bunlarý zamanýn içinden geçmeden…

Hani baðýrýrdým ya sana, hani söylediklerini dinlemezdim ya,
Aslýnda öyle deðildi anne;
fark etmeden iþlemiþsin yüreðime..
Hayata atýlýnca anladým senin neler kattýðýný benliðime..
Ne çok deðer verirdin bana,þimdi düþündükçe kýzýyorum kendime..

Sen öyle bakardýn ki bana,herkesten bu ilgiyi,bu yakýnlýðý bekledim..
Belki de en büyük yanlýþýn bu oldu bilemedin..

Ýnsanlarý tanýmam geç oldu anne,
herkeste aradým senin merhametini,sevgini..
Dostluk kardeþlikte baþka þeydi..
bulamadým sendekinin benzerini..

Ah.. anne ahh..yaðmurla birlikte aðlýyorum bu gün;
Kendime aðlýyorum,
Ýnsanlara aðlýyorum,
Gençlere aðlýyorum,
Kaybettiklerimize aðlýyorum,
Senin bana verdiðini evlatlarýma veremeyiþime aðlýyorum…
.
Biter mi anne bu yangýn?formülünü söyle bana..
Ben hala senin parçan ve yaný baþýnda..
O kadar gözyaþý döktürdüm ki aslýnda sana;
ama inan bana anne farkýnda deðildim..
Bende aðlardým delice,sana yaþattýklarým için..
Bilirdin beni anlardýn, kýzmazdýn yinede, tanýrdýn yüreðimi,
Bilemedim kýymetini…

Þu an gelsem,binlerce kez özür dilesem,..
Getirsem dünyanýn bütün çiçeklerini;önüne sersem..
Bilirim istemezsin bunlarý,senin için yürekten gelen bir anne yeter..
Geç olmadan geleceðim anne;
bitirmezse eðer beni içimdeki bu keder.




Dizlerinde aðlayacaðým kendimin ve bütün insanlarýn yerine..
Neden diye sorma bana..
Geç gelen bir piþmanlýk desem inanýr mýsýn ki buna?
Ah anne ahh.. Özlemin sardý her yanýmý, kurtar acýlardan vefasýz yüreðimi…
Eskisi gibi bak gözlerime..
Kuþat merhametinle büyüyemeyen ellerimi..
Þimdi gelsem..hemen..geç mi olur anne??
Sosyal Medyada Paylaşın: