Sevdalar yarý yolda koyulalý beri, Ýnanmaz oldu Leylelar Mecnunlarýn aþkýna.. Sevgiler susuz ,manalar güneþsiz kaldý sabahsýz gecelerde.. Yüreklere takýldý prangalar bir daha sevmemecesine.. Ve hasret kaldýk kahrolasý gülüþlerine sevdanýn, Bakýþlar zifiri karanlýklarý aydýnlatmýyor artýk.. Mor daðlarda bülbüller ötmez oldu, Ne Þirinler bekledi sevgiliyi Nede Ferhatlar delebildi geçilmeyeni.. Kalpler taþ oldu mevsimsiz baharlarda.. Kýþ güneþi ýsýtmaz ki daha ruhlarýmýzý.. Ne umutlarýmýz erdi murada, Ne de vaveylamýz ulaþtý,ulaþýlmasý umulana.. Göz pýnarlarýmýz kurudu çaðlayamaz birdaha, kulaklarýmýz kapalý artýk mazlumlarýn feryadýna.. Eyy insan ,ya kalk ayaða göster insanlýðýný, Ya da çýkarma sesini ,buz kes daha kýmýldama.. Duygular katýlaþtý,ulaþmaz yüreklere, Hüzünler baþ kaldýrdý durmadýlar yerinde.. Sevmek ne garip þey,hissetmek te bir o kadar.. Yüreðimide kapadým artýk,sým sýký.. Gözlerim kadar… Dokunmayýn artýk bana; Feryadým büyük ,bedenim soðuk.. Acýlarým aþmýþ kendini,acýtmaz artýk beni, Benim derdim kavgamla ,býrakýn uyandýrmayýn beni…. Sosyal Medyada Paylaşın:
şerare(m) Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.