Canýmý acýtýp öldürmeyerek Düþtüðüm de yerden kaldýrmayarak Döktüðüm yaþlara aldýrmayarak Gözümün içine bakýp gidiþin
Beraber yaþanan onca yýllarý Soldurup yürekte açan gülleri Yaþanan baharý, çiçek dallarý “Elveda” sözünle yakýp gidiþin
Seninle her aný ömür sayarken Seninle su içip senle doyarken Ben aþkýn üstüne aþký koyarken Hýþýmla herþeyi yýkýp gidiþin
Önüme sürerek sen asaleti Tersine çevirip tüm adaleti Beynimi kavuran bir sefaleti Fikrime mýh gibi sokup gidiþin
Döndün ya geriye sanýrsýn geçer! Yaktýðýn kalbimde yine gül açar Oysa rüzgâr eken fýrtýna biçer Dönüþü olur mu öyle gidiþin
Þimdi diyorsun ki unut Ýhsan’ým Çektiðim acýya yetmez lisaným Nasýl unutayým ben de insaným Hala aklýmdadýr çekip gidiþin Kapýyý çarparak çýkýp gidiþin
ÝHSAN TURHAN Sosyal Medyada Paylaşın:
İhsan TURHAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.