Hayalinin izdüþümüydü sensizlik, Güneþ ayrý doðuyordu sanki, Yokluðun gibi canýmý acýtýyordu. Esir düþmüþtüm kara gözlerinde, Tüm arzularým sana çýkýyordu. Çýkmaz sokaklarýn çaresizliðinde, Beni yalnýzlýðým karþýlýyordu.
Hani seni yazdýðým kalem olmasa, Bilmem nasýl tutunurdum, Köhne yalnýzlýðýmý omzunda taþýyan hayata, Kimselere göstermedim gözyaþlarýmý, Sensizliðe aðlýyordum geceyarýlarýnda, Bir sus çaldým dudaklarýma, Kekremsi bir hüzün tadýydý öpüþlerim, Ne zaman yenik düþecek olsam acýlara, Dayanma gücüm olurdu gözlerin.
Kaç mevsimi geride býraktým bir bilsen, Adýný bilmediðim kaç kadýn üzdü beni, Yalan olur sana kýzmadým dersem. Unutmadým yokluðunu hediye edip gidiþini, Senin olduðun þehirlerde atarken, Ritmi düzensizleþen zayýf kalbim, Reçeteler dolusu sensizliði yazarlarken, Ben seni þiirsel bir aþkla sevdim.
Hayalinin izdüþümüydü sensizlik, Canýmý acýtýyordu yokluðunda batan güneþ, Vuslata gebe saatlerde geliyor kimsesizlik, Yalnýz ruhuma yine hayalin eþ, Seviyorum seni penceremden giren rüzgar gibi, Uzanmýþým yokluðunun üstüne, Seni yanýmdaymýþsýn gibi düþlüyorum. Mevsimlerden yaz, aylardan Aðustos, Ben yokluðundayým, sana üþüyorum.
BAKÝ EVKARALI Sosyal Medyada Paylaşın:
bakican. Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.