içimdeki isyanın değişmeyen sesi

isyanýn sesini
yýllardan beri gizleyen gözlerimin,
dýþa vurumu daha fazla barýndýramadý
yarým asýrdýr sergilediðim
bu dramatik, keþifsiz oyunu.

derinliðe indikçe kendimi,
alaycý tavýrlara almakta gecikmez,
zekamýn sürüklendiði
gerçek üstü alýþýlmýþlýðýn
garip hissi uyanýnca,
ruhum da kopmaya yüz tutan
tutulmalarýmýn verdiði endiþeyle
oaransal bir alaþýmýn
izlerini taþýrdý benliðim.

hayat manasýný çoktan yitirmiþ
þaþýlasý biçimde,
saðduyum, uyarýcý hakim yanlarýmý
uzaklaþtýrma gayretine düþerken,
bense sýrf ürkekliðim yüzünden
herþeyi görmezden gelir,
zihni mi teslim ederdim
bir uþak gibi korkularýma.

itiraf edemezdim
ýstýrab çeken ruhuma,
bu mecalsiz, nefessiz duruþumu
bilincimin yalnýþ yönde ki
tavýrsýz, itaatkar akýþýnýn
önünü kesemezdim.
karanlýðýn avucunda çýrpýnan
ve çýðlýk çýðlýða koþan yalnýzlýðýmý.

göstermek istemezdim,
savaþmasýný bilmeyen
ýssýzlýðýmýn, yüreðimde kurduðu
çeliþkilerle dolu dünya mý,
belirsizlik yüzünden sýkýþýp kaldýðým
geçmiþin mirasýný, geleceðe taþýrken
yýllarýn yorgunluðunu akýtýrdým
saçlarýmýn beyazýndan,
gözbebeklerimle her gece
küskünlüðümü paylaþýrken.

basit bir oyun gibi görünen
yaþam aslýnda,
karýþýk ve çözümsüz
sahipsizliklerle dolu
çýldýrtan bir korku olmuþ,
zayýf insanlar için.

06-08-2009
Sosyal Medyada Paylaşın: