MAVİ GÖZLÜ O KADIN

Kurþun gibi vurdu akþam hüznü,
Yine içime,
Dolunay gökyüzünde,
Aylardan temmuz,

Alaca karanlýk yýldýzsýz gece,
Gözleri gök mavisi,ýþýk saçan,
Bir kadýn oturuyordu,
Karþý kaldýrýmýn kenarýnda,
Umutsuz bir noktada da kilitli gözleri,
Yaþlar yanaðýný ýslatýyordu sessizce,
Belliki bir derdi vardý içini acýtan,
O güzel gözlerden yaþlar akýyordu hiç durmadan,

Solmuþ rengi gece karanlýðýnda,
Iþýk gibiydi,
Dermansýz hali düþtü düþecek haldeydi,
Uzattým elimi tutmak,dokunmak için,
Korktu ürperdi,içini çekti derinden,
Boþ gözlerle baktý belli belirsiz inceden,
Tanýyormusun beni sen,dedi kaçamak gülümsedi,
Nedir derdin anlatsan tanýþýrýz belki gönülden,
Anlatsam anlamazsýn,anlayamazsýn,
Sesi kýsýk bir halde yarý kadar içinden,
Sen anlayamazsýn, dedi derinden,
Neden dinlemek vardý, içimdeki heyecanda,
Yok dedi ve o zifiri karanlýk içinde,
Bir ýþýk kümesi ile kayboldu,
Mavi gözlü,yaþlý kadýn,
Son sözü bende çýnladý çýðlýk gibi,

Tüm sevdiklerimi ben topraða verdim,
Gözyaþalarýmla suladým yüreðime sakladým,
Yaþýyormuyum ben, hangi diyardayým hayatýn ortasýnda kaldým,

Gözyaþlarým döküldü, karanlýkta ardýndan,
Aný kaldý benim içimi burkan,acýyla yakan,

n.altýn...2009...Ýstanbul





Sosyal Medyada Paylaşın: