Gözlerinin buðusuna pusu kurmuþken, Sinsi ýþýltýlar… Dudaðýnýn kenarýndan, Yarým bir gülümseme çalmýþtým, Akþam güneþi batarken hayatýmýzdan… Atýn terkisine atýlmýþ , Ýmkansýzlýklar. Bu kentin alnacýna asýlmýþken, Müebbet yalnýzlýklar…
Siyah peçeleri takmýþýz da yüzümüze, Kimsesiz korkular takýlmýþ da peþimize, Bakamamýþýz, kömür karasý bu sevdanýn gözüne…
Ýki bedene bastonluk eden aþkýmýz, Tutunabildiðimiz kadar avuçlarýnda kalacaðýz. Susmuþken þarkýmýzýn ahengi, Birde üzülmüþsek intihar eden gecelerde… Bir sigara sarmýþsak tütün rengi, Çalkantýsýnda kalmýþsak bu kahpe þehrin, Kýrmýþsak dallarýný sevda çiçeðinin. Kim tutar çýkarýr ellerimizden? Bu yapýþkan yok oluþlarýn þerrinden…
Ayþe CEYLAN 05.06.07*Ýst. Sosyal Medyada Paylaşın:
ezgi dilan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.