Bir sel ol, ak artýk, Kýrýlan kalbinin içine. Kýrýlmalarý devleþtirmeden, Sana uzanan ellerini,geri çevirmeden, Bir küçük güvercin ol, umut taþýyan kanatlarýnda. Ve hayatýn kendisi ol yarýnlarýnda.
Gülmelerin donup kalmasýn yüreðinde, Önündeki kara çalýlarý kendi ellerimle, Bir söz vermiþsem kendi kendime, Ve kelimelerim yetersiz kalmýþsa defterinde, Yüzünü çevirmiþsen baþka yöne… Kalbim aðlar inceden inceye.
Sormalarýn, sorgularýn bitmesin, Bir þimþek ol her yere yetiþsin.
Öyle bir kök sal ki hayatýn ormanýnda Ne depremler,ne fýrtýnalar devirsin.
Öyle bir ses ol ki hayatýn melodisinde Her duyanýn kulaðýnda, çýnlasýn þarkýlarýn.
Ak akabildiðin kadar hayatýn damarlarýnda… Þimdi durgunluk zamaný deðildir, Þimdi bekleme zamaný deðildir. Bahar gelmiþtir, topraðýn bereketlenmiþtir. Tohum ekme mevsimidir. Ek ekebildiðin kadar tohumlarýný hayatýn tarlasýna.
Kaldýr kendini o küçük ellerinle… Kaldýr ki görsünler seni. Kaldýr ki bir sis olma yaþamýn kenarýnda. Kucakla o sevgi dolu küçük yüreðinle Bir güneþ ol, ýþýðýn yayýlsýn tüm evrene… Ve þimdi sorma bana neden diye?
Ayþe CEYLAN 05.09.07*Ýst.
(Kýrýlan küçük bir kalbedir bu þiir) Sosyal Medyada Paylaşın:
ezgi dilan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.