Sadece susup dinleyecektim ama midem bulandý ,
Nerede kalmýþtý bendeki biz ,
Sorular soracaktý gelip ,
Dehþetim kurumadan ,
Sözüm rutubetlenmeden önce...
Kiminleydim ?
sadece bir sus imleci gibi duran bu köþede ,
kumsaldaki bit bile anlar sorsan ve bulaþmaz bu bedene...
Öteki yarýmda kin , nefret ve endiþe ;
benimse bu yatak ,
öldüðümde bile adým olmasýn...
Týkanan bir damarýn yanýnda öyle sakince ,
Nasýl duruyor kirpiklerim ?
Parmaklarýnýzla yakalayýp dilek tutmaya bile üþenirsiniz...
Göðü , yeri ve bu iklimi unuttum ,
Sarhoþ bir kelebek akýl vermese ,
uçmayý da denemezdim...
Ahmakça pis borularýn arasýna þýkýþtýrýlan büyünüz ,
Akça pakça bir tutam ýþýkla ýslanýp eridi gitti þimdi...
Sorun bakalým ,
Yüzünüz pirinç taneleri gibi daðýlsa ,
Ýçinden ne kadar taþ gibi taþ insan toplarsýnýz ?
sen ise sus artýk ölü tenli çocuk ,
yitik mavnalara sýrtýný yaslayýp bana git diyen kardeþimi hatýrlatma artýk ,
Hepinize söyledim ,
Ter dökmeyelim bu güneþin altýnda...
BU KADAR ÝLLET BÝR KAZANIN ÇAMURUNDAN ,
ADAM GÝBÝ ADAM YARATILMAZ ARTIK
SARP ÖZDEMÝR
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.