Seni Düşünüyorum

okyanusun dibinde
þakýyan bir kaynaðýn
serinliðine uçtuðun o yerde
þimdi iki güzel çocuk olup
yüzük deðiþtiriyoruz



sevmek akýyor göðsümüzden
tepelerden akan sellerce
gündüz günahsýz çocuklar gibi
kekikden bir yatakta
bir oluyor bedenlerimiz
aðýz aðza



akþamlarý þaþkýn dönerken kente
olmazdý yüzümüze bakan
o bayaðý
yorgun kalabalýkta



ne kadar da mutluyduk
bunca mutsuz yüzün arasýnda
aðlýyorduk suçlulukla
anlarlardýk ki o anlarda
bize göre deðil yaþamak



gül açardý oysa yüzümüzde
sevinçten parça parça
yeþili soluk bir kara aðaç
boynu bükük bað olurduk birden
dallarýmýz yere eðilir
aðlardýk içli içli



sonra bir gün kan çiçekli
garip bir bitki görmüþtük
yapraklarý mýzrak
sonsuzluk bitkisi denirmiþ adýna



anlýyorduk aslýnda
tanrýsal uyku
ölümsüz dinleniþ
sonsuz düþ
bitkiyi ýsýrýnca gelecek



bir gün
aðacýn altýna uzanmýþ
gülüyorduk yine mutlulukla
bir yaprak koparýp koydun dudaðýma
dalýnca ben sonsuz uykuya
sen de ýsýrdýn yapraðý
ölmüþ gibi düþtün
cansýz bedenimin üstüne



saatlerce öylece kýpýrtýsýz
ölümsüz ölümü dinlemiþtik
ya sonra Alex
ya sonra demiþtim korkuyla?



‘’akþam olunca güvercinler gelir
üzerimizde ötüþür
kýyamaz hiç kimse
aþýklarýn uykusuna
ve ayýramaz hiçbir güç
bir olup ölen bedenleri’’




ve þimdi
okyanusun dibinde
çaðlayan bir kaynaðýn
serinliðine uçtuðun o yerde
seni düþünüyorum Alex
sensiz hala nasýl yaþadýðýmý