Gün doðarken penceremden Sessiz bir gemi kalkar Bilmediðim bir limandan
Garip bir hüzün var odamda Bir de derin sessizlik Dokunsan eþyalar duvarlar Adeta aðlayacaklar
Gecenin kasvet kýrýntýlarýný Toplamaya çalýþan Gün ýþýðý muzip ýþýklarýný Dört bir yana saçarken mutlu Ama yine de Bu hüzün karþýsýnda Biraz þaþkýn
Gemiyse yol almakta Uçsuz ,bucaksýz Engin maviliklerde Güneþin altýn kollarý Mavinin her tonunu okþarken Ne fýrtýna ne de Bir dalga var Deniz durgun. Gemi sessiz
Masamdaki not defterim Açýk kalmýþ Bardaktaki suyum ise yarým Kalem ! Kalemim ise ucu kýrýlmýþ yerlerde Vazomdaki güller solmuþ Kýrmýzý beyaz Gül yapraklarý masanýn üstünde Ve yerlerde..
Gemiyse kaybolmak da ufukta Yolculuk nereye Ne kadar sürecek Hangi bilinmezliklere Kim bilir
Ben miyim Yataðýmda o yatan Kim Gözlerim Ah ! Gözlerim niçin kapalý Yüzüm neden solgun Saçlarým ! Ya saçlarým neden dolaþýk Yataktan kaymýþ Bir elim Niçin boþlukta…
O gemi Ya gemideki yalnýz yolcu O da kim Ufukta ne bir kara Ne de bir ada Nereye gider Bu gemi..
…..
Sevdiklerim sevenlerim Nerede þimdi Yanýmda sadece tek dostum Yalnýzlýk var Ve birlikte yolcuyuz Meçhule..
Sosyal Medyada Paylaşın:
flycan57 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.