Ey sevgili, Seni düþlüyor, seni özlüyorken Ve pembe-beyaz kumsallarda Sancýyla doðacak güneþi bekliyorken Sen yelkenli, ben rüzgar Az kaldý yaklaþýyoruz aþka diyorken Bir bedene hapsoldum Gölgem benden geride kaldý.
Buz kesti ayaklarýmda deniz Üþüdüm! Üþüdüm sevgilim! Düþlerim geriye sardý, Dünlerim zincirlere vuruldu. Yarýnlarýmý sorarsan onlar da kafese kondu! Dillere destan sevdamsa Menzillerin ötesinden el sallar oldu.
Ve sonunda sevgilim Sensiz akýp gitti o karanlýk sular Ve yangýnla savaþýlmayacaðýný öðrendi Sarýya çalan o deli yapraklar...
Rukiye Çelik 14 Aðustos 2009
Sosyal Medyada Paylaşın:
bonheur Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.