Ýnsan, ve yalnýzlýk, birlikte doðarmýþ! Ana, baba, ve kardeþ, bir yere kadarmýþ! Sonra umutlar, yeþerir, güneþe bakar! Gün gelir; yalnýzlýk, sevgi, sevgili olur, ya da arkadaþ! En sonunda; Ýkimiz kaldýk, ey yalnýzlýk, bir de bekleyiþ! Her þey kabre kadarmýþ!
28/12/2008-Samsun
Sosyal Medyada Paylaşın:
TAHSİN ÇAYIROĞLU Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.