SENDE KALDIM ÇOCUKKEN
Bir tek bakýþýnla aralandý tüm kapýlar
Ve sensizliðin rýhtýmýna koþuyorum þuursuzca
Adýný sayýklýyorum her gece sabahýn ilk ýþýðýyla
Ben sende kaldým, sende kaldým çocukken...
Yüreðimi avucuna koydum yakamozun
Yürüdüm durmadan dört yaným deniz
Korkmadan tuttum ellerini son kez kedersiz
Çocukluðum sende ve ben sensiz...
Gözlerin ve sen bakýlmaz bir nehir gibi
Akýp gittin þimdi tutamadým seni ben
Ýþledim satýrlarýný hayatýn birer birer
Þimdi uzaktan bakýyorum sende kaldým çocukken...
Ezanla yazýyorum bu dizelerimi sabahýn ilk sesi
Duyurmak için çabalamam sana kendimi ben
En incesinden çeker giderim ufkuna doðru zamanýn
Aramam artýk çocukluðumu, sende kaldý zaten...
Denizine döküldü gözyaþlarým ellerinde belkide
Sana deðil bu kýrgýnlýðým kendime olan nefretten
Ararken kaybettim çocukluðumu þimdi
Ne olur üzülme hiç, sende kaldým ben;
.........ELVEDA GÜZEL KIZ........
NAZÝF ÇETÝN
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.