Peki bunlar için mi büyü diyordunuz? Büyüde kendini kurtar diyordunuz, Kimden kurtaracagým kendimi? Ya da neyden?
Bir masalmýþ çocukluðumuz, Horozlu þekerim yapýþmýþ ayaklarýma, Þekerli leblebilerim hep ceplerimde, Maytaplar patlýyor bazý geceler rüyalarýmda, Erik agaçlarý hep cömertte, Pek tadý yok dalmadýkca...
Artýk çocuklar çanak çömlekte oynamýyor, Çoðu adýný bile bilmiyor, Bisiklete binmek bile sýradanlaþmýþ, Tonbik taþ oynardýk grup grup, Taþ üstüne taþ koyardýk, Ortada kuyu yolmasa da sinir bozardýk, Top devirmesin taþlarý diye, Ama devrilirdi çoðu zaman, kaçýþýrdýk köþe bucak Vurulmayana kadar, taþlarý dizerdik, çýðlýk çýðlýða...
ip sallardýk; ’’Uçak uçak iki kanatlý Ýçindeki Kýzlar elma yanaklý Erkeklere gelince maymun suratlý’’ diyene kadar atlardýk.
Tabi torneti unutmamak gerek, Yani kaykay diyor þimdileri. Ama biz cakardýk tekerleklerini, Pardon tahtaya tornetleri. Bulsak bir yokuþ, hadi kay aþaðýya...
Þimdi büyüdüm, Büyüttü oyunlar bizi, ilk onlar terk etti, Arada karþýlaþsamda sokak aralarýnda Bakýþýrýz uzun uzun, Ne o eskisi gibi görünüyor nede ben...
Büyü diyordunuz, iþte büyüdüm. Mutlu musunuz peki? Büyüdüm, herþeyin sadece terk ettiðini öðrendim.... Büyüdüm, ömrün tadýnýn çocukluk olduðunu öðrendim... Ben büyüdüm, ARTIK ÇOCUK OLAMAYACAÐIMI ÖÐRENDÝM.. Sosyal Medyada Paylaşın:
_Sururi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.