SENSİZ GEÇTİ BUNCA VAKİT

Kaç ezan vakti sensiz geçti
Öksüz bir çocuk gibi gece hüznü
Örterken üstüne
Kuþlar uçmaz gökyüzünde bir an
Adýn duyulmasa
Topraðý yarýp çýkar mý tohum
Alnýný sen diye yere koyan olmasa.

Kaç ezan vakti geçti sensiz
Sýlaya hasret ruhunum penceresinden
Günler alev olup aktý
Rüzgâr hicabýndan yýllardýr
Kapýmý çalmadan sessizce geçti.

Gurbet oturmuþ karþýmda ben onun karþýsýnda
Ýçimde sýlada kalma bir koku
Yanýk buðday gibi
Düþer geceleri yollarýma
Yollar ayak izinde aðlar.

Düþer mi hiç seni seven boþluða
Boþluk seninle dolu
Aðlayan ruhumu
Avutur, avutur da
Aðlamak düþer bu aþka.

Kaç ezan vakti geçti sensiz
Güneþ adýmladý da sardý ayý
Ay ki yokluðunda hiç bu kadar
Onulmaz bir derde düþmedi.
Dolunaya dönerken

Zaman alýþtý mý sensizliðe
Alýþtý mý bu can, suskunluða
Susmak dilsiz þeytana denkti oysa
Sustu mu bülbüller
Yoksa gülün yolunu mu gözler.





Sosyal Medyada Paylaşın: