ihtiyar balýkçý kýrmýzý göle son kez gidecekti
artýk ne yürüyecek hali vardý, ne de takati.
nefret ediyordu gölden ama yine de gidiyordu.
__belki onunki nefretten çok umuttu.
oturdu sandalýna ve beklemeye koyuldu.
yaa nasip dedi;
belki bu gün yakalarým.
aðzýnda bir sigara, dilinde bir þarký
kendi de bilmiyordu ne söylediðini,
aklý oltanýn ucundaydý çünkü.
gümüþ kanatlý bir martý
mazisini sundu ona.
aðlamaktan kan çanaðýna döndü gözleri
niye aðladýðýný sordu sessizce
niye nefret ediyordu gölden?
cevap vermedi ihtiyar ve sevinçle çýðlýk attý
evet dedi; nihayet bende yakaladým.
sandal þimdi boþ kendi halinde
sürüklenip durdu sularda sessiz.
avare gezinen sandal, sahibini arýyordu.
kendini taþýyan göle kýzýyordu
ne vardý sanki onu da alacak
içinde sakladýklarýyla yetinmemiþ miydi daha
göl itiraz etti;
onu senin kadar bende seviyorum,
yýllarca sen taþýdýn onu sýrtýnda
þimdide ben kucaklýyorum onu.
gene yýllar önce intikam için
karýsýný almýþtým elinden
çünkü oda benim sevdiklerimi
almýþtý benden.
þimdi piþmaným yaptýklarýma
ve cezamý çekiyorum.
kendimi biraz olsun affettirmek için
aldým onu, karýsýna verdim.
þimdi her ikiside
benim yüreðimde mutlu.
sen onlarý boþuna avare arama
özlediðin zaman bir kürek çýrpýþýn
nazlý bir kýpýrtýn
getirecektir
ikisinide sana
yeter ki istemesini
yeter ki özlemesini
yeter ki sevmesini bil.
Serap Baycan
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.