Bir ayrýlýðýn iki ayrý resmi, Hiç tek çizememiþ kalemi. Birinde sevmenin piþmanlýðý, Birinde sevilmenin hükümranlýðý. Silmek isterdim izi kalmadan, Ama yapamam ki, Resim kimindi ben unuttum…
Varla yok arasý bir sevginin kapýsýnda, Razýyken bir dilenci olmaya, Yaðmaya tutuldum ansýzca, Kilit vurup gönül kapýsýna, Lal olmak isterdim, Ama yapamam ki, Þiirler yazan kimdi ben unuttum…
Sen bu kapýda sanki köle… Özgürlük talebini alýp dikkate, Sadakatimi ayaklarýndan çözmeye, Koþarak gelip karanlýk mahsenine, Zalim olmak isterdim, Ama yapamam ki, Zulüm neydi ben unuttum…
Sevgine güneþi þahit tutuþuna, Yýldýzlarla hasret yazýþýna, Þarkýlarda aþk söyleyiþine, Zor bu ayrýlýk dayanamam deyiþine, Saðýr olmak isterdim, Ama yapamam ki, Yalancý kimdi ben unuttum…
Aramýzdaki yollarý hudut bilip, Kapýsýnda birde nöbet tutup, Saðýna soluna ayrýlýk otu ekip, Çaresiz ayrýlmalýyýz deyiþine, Çocuk gibi aðlamak isterdim. Ama yapamam ki, Bir türlü büyümeyen kimdi ben unuttum…
Kalbime senin için bir mezar kazýp, En sevdiðin gülleri etrafýna ekip, Kendisiyle davalýydý hep, Çok sevildi öldü yazýp, Ýyi insandý demek isterdim, Ama yapamam ki, Sen kimdin ben unuttum…
Dur þimdi hatýrladým, Sen benim bananemdin…
Sosyal Medyada Paylaşın:
hazanmakami Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.