YOLLAR
Yýllar deðil yollar tüketti kýsacýk ömrümü.
Eþkiyâ gibi önümde durdular öylece.
Dünyâda her zaman gündüz olsa ne çýkar?
Benim içim karanlýk. benim içim gece.
Yollar namlusunu doðrultmuþlar.
Hedefte ben varým ve tam isâbet.
Özlem kurþunuyla vurdular kalbimi.
Amaçlarýna ulaþtýlar, beni vurdular nihâyet.
Hazreti Yusuf gibi suçsuz yere zindanda düþlerim.
Acýmasýz, vicdansýz yollardýr gardiyâný.
Müebbet hapis dediler cezasýna.
Ne müebbeti? Zaten hapis hayatýmýn her yaný.
Yollarla birlikte sonsuzluða gider özlemlerim.
Vuslatla bir daha karþýlaþmamak üzere gider.
Mutluluðumu da yanýnda götürür umarsýzca.
Umutlarýmýn bile ulaþamayacaðý yere gider.
Yollar Ýstanbul’da sonlanýr, yanýnda sevdiðim.
Kabirde kýyâmeti bekleyen bir mevtâyým sanki.
Ruhsuz, hâlsiz, mecâlsiz vuslat gününü beklerim.
Beklerken dermansýz bir hastalýkla hastayým sanki.
Mustafa ARSLAN [Acizim (Hisârî)]
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.