Akýp gidiyor, durmuyor zaman.
Dertler bitmiyor, vermiyor aman.
Zalim dünyadan, göçtüðüm zaman.
Anlarsýn halim, ey dostu devran.
Sözümü dinle, incitme beni.
Darda býrakma, bekletme emi.
Dosta düþmana, güldürme beni,
Ellere kýymet verdiðin zaman.
Sevdiðim kanma, yaban sözüne.
Fazla güvenme, dostun eline.
Sonra aðlarsýn, kendi haline,
Gönülden dara düþtüðün zaman.
Günay’ým söyler, hep acý sözler.
Acýdan gülmez, bir türlü yüzler.
Neylesin garip, sevdiðin gözler.
Sevdadan yana düþtüðü zaman.
(17.10.2002 / Zonguldak)
Günay Özdemir merSÝNop
Yaðlýboya tablo: Günay ÖZDEMÝR / 2006
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.