Gözpýnarlarýnda iki damla yaþ durur
Aðlaya gelir insan, ektiðini biçer…
Ne yapsan boþtur, yazgýda olan olur
Üzülme; insanlar, hep ettiðini bulur.
Kalýr sanma kötülükler, yerini bulur
Kararýp kalmaz gece, ardýndan gün olur
Gün gelir adýn, ana adýyla okunur,
Ne þan, ne þöhret, hepsi mezarda son bulur.
O günkü yoldaþýn, amel defterin olur
Malýn, mülkünle servetin, dünyada kalýr…
Musallaya konunca, halin nice olur?
Çocuklarýn, eþin, dostun ardýnda kalýr.
Ne kefillerin vardýr, ne de çek defterin
Dövünüp, baðýrsan da kimse duymaz sesin
Tükenmiþtir göðsündeki, o son nefesin,
Ýþte bunlar; son sözlerdir, Hakk’a dönesin.
06.07.2004 – Saat: 23.10
Suat TUTAK
(Gönlümde Çið Damlalarý adlý þiir kitabýmdan - s,61