Yaprak yaprak düþüyorum,
Kaynar suda üþüyorum,
Ben kendimden taþýyorum;
Anlatýr mý sular beni ?
Öldürür korkular beni...
Doðarým günde kaç batýn,
Neresindeyim hayatýn ?
Yularý kopmuþ bir atýn;
Düþüyorken terkisinden,
Ürküyor insan sesinden!
Ay göz kýrpar, gün oynaþýr,
Gündüzü geceye taþýr,
Gönlüm daðlarla yarýþýr;
Her gün düþer bir vadiye,
Bu anlamsýz koþmak niye ?
Vurur yüzümüz ayaza,
Düþmez bahtýmýz beyaza,
Yol tükenmez yaza yaza;
Felek örerken aðýný,
Patlatýr yanardaðýný !
Hayat, girseydim koluna,
Bir kaknus versen elime,
Meydan okusak ölüme !
Saçsan savursan külümü,
Dönüp sulasan gülümü.
Dersen sonra, demet demet,
Bilmesek, neymiþ nedamet,
Kopsun isterse kýyamet !
Bir yare gönül vermenin,
Vebali yok gül dermenin...
Hayrettin YAZICI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.