herþey unutulmaya mahkumdur denir þu acýnasý hayatta ama ben neden seni unutayým ki unutup gülümsemek varken bütün acýlara iyileþtirmek varken kalbimdeki derin yarayý neden sevdamý kaldýrayým ki bugün tozlu raflara...
aðlamak çaresizdir bilirim düþünmekse acý verir sadece insana affet desen ne gerek yüreðim dinlermi ki o sözlerini bu sessiz akþamlarda...
bazen terk etsem diyorum seni herkezi ve herþeyimi ama ne çare...
nereye gitsemde aklýmda sözlerin sessiz bir çýðlýk olup fýsýldar kulaðýma o aþk dolu ve ýzdýrap acý dolu kelimeleri...
ve öylesine iþlerki içime aðlamayý bile bilmeden kalbim nede aðladýðýný baþlar sessiz gözyaþlarýný dökmeye...
affet affet beni ne olur affet o kadar yanlýþ yaptýk ki birbirimize ama artýk tek bildiðim aðlamak yasak bu sevdalý gözlerime....
Sosyal Medyada Paylaşın:
siyesta samana Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.