Bir Ferman Çıkardın

Ýkimiz muhteþem rüyalar gördük,
Uykudan aymanýn zamaný geldi.
Uzaktan uzaða hayaller kurduk,
Gerçeðe uymanýn zamaný geldi.

Seninle baþ baþa geçen günleri,
Hiç bitmez sanýrdým yýllardan beri.
Sevdanla süslenen yanýk defteri,
Yazmaktan caymanýn zamaný geldi.

Ucundan alevler püsküren býçak,
Gönlümün burcuna diktiðin sancak.
Duygular sevdama tapýyor ancak,
Bir masal saymanýn zamaný geldi.

Bahtýnýn sýrtýnda kara heybeden,
Ak ferman çýkardýn beni kaybeden,
Sürüne sürüne peþinden giden,
Gönlüme kýymanýn zamaný geldi.

Ömrüme bedeldi bir anýn bile,
Yaþarým kalaný her anýn ile.
Dolanýp dururken þarkýmýz dile,
Baþýmý eðmenin zamaný geldi.

Ardýndan bakarým aðlaya yana,
Güzellik dilerim, kýyamam sana.
Mutluluk libasý yakýþmaz bana,
Hasreti giymenin zamaný geldi.

Çözerken gönlünün gizemlerini,
Hesaba katmadým sitemlerini
Semtinde bulduðun uygun birini,
Yerime koymanýn zamaný geldi.

Hasretli elimden aldýn elini,
Sahtekâr yüreðin nazlý gelini,
Olduktan sonraki mahzun halini,
Ellerden duymanýn zamaný geldi.

Mehmet Nacar

Sosyal Medyada Paylaşın: