Yetim Gümüş!
E be aðabeyim!
Bilesin bu þiir sana!
Ve
Bilinsin bir kardeþ asiliði bu sefer kalemdeki!
Yitirilmiþ gecelerde durduðumuz zamanlarýn
Hasret getirisinden ziyade
Kâinata hesap soran þetimler uçuþuyor isyanlý anlara
Topraktan olan bedenlerin
Ruhtaki yaralarý merhemlenmiyor!
En Karadeniz haline sýðýnayým tüm karýndaþlýðýmla!
Ve en vurgun bakýþlarýný asayým boynuma…
Salýnayým ve kýskansýn tüm er kiþilerle nezdindeki diþiler!
Ve ateþler
Bir beni
Bir seni yaksýn dokunduðunda…
Ýliþmesin yüreklerdeki yar deyip
El süremediðimiz canlara!
Yok aðabeyim!
Kokmuyor yaðmuru içine çeken toprak…
Ve ötmüyor bülbül gül dalýnda…
El tersi ile itilmiþ bir þah damarý da yok bu hayatta!
Fiþi çekilen bir aþkta deðil bizlerdeki
Sil baþtan þansýmýz yok hiçbir zaman
Gel be aðabeyim!
Gel de sür elini saçlarýma hani en aðýdýný yakayým alemede
Sil gözde ki nemi!
Ve eþlik etsin bizi bilen iki kiþi!
…
Dur!
Kapama gözlerini a caným kapama!
Umut fýsýldayacak biliyorum kainat kulaðýna!
Daha türküler söylenecek en ala fasýllarda!
En aðýrý çýkacak dillerden Yaradana!
Gecenin hain zifiri karanlýðýný mermileyecek parmaklarým
Azrail oyunu bozulacak bir gül aðýdý ile….
Olsa da içinde “ölüm” bu þiirin
Ýptiladadýr bizlere fermanda ki nem!
Yani ki özüm!
Bir namazsýz ezan
Bir ezansýz namaz arasýnda kalsa da ömür
Gitmek bizlik deðil!
"-kalpagrýsý"
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.