O gün gözlerimde yalancý hayaller peydahlandýðý zaman
yarýnsýzlýk zikirlerine yatmýþtým.
Yarýnýma sevgi kakan öðütlerin
tek tek süzülürken harflerden,
mutluluk paçavralarýmdan asýlýydý.
Asil bir duruþun vardý düþüncende
ne bölük ne de pörçüktü.
Yanlýþlarým o kadar çoktu ki niyetlerim hep gölgesiyle ilintiliydi,
umudum morarmýþ bir yüzün çilesinde
dünya ya bakarken
sen geldin,
Saatim kayýp bir korsan gemisiydi, dakikalarý belirsiz,
saniyeleri hiç yoktu, güvertesinde ben asýlýydým
Rüzgarýn þiddetiyle ordan oraya savruluyordum.
çürük bir dala tutunmuþ nerdeyse düþecektim,
karanlýðýn ecdadýna.
Sen o "Vefa" semtinden adýný almayan kadýn
yüreðin berrak su gibi,
Kevser suyu aydýnlýðýnda yaþamlar kiþnettiðin zaman
insanlýk sana ihtiyaç duyacaktý
Ve duydu da o saplantýlý çocuk hemen….Sen ellerinden tuttun …..
sen yüreðine gazapsýz sular býraktýn,
Ve sen ýþýklara dokunduðun zaman açýldý gözleri,
ilk bakýþda yorgun ve anlamsýz bakýyordu.
Sen ýþýðýný üstüne çektikçe,
sana her daim göstereceði
bir saygýnýn nöbetleri içine girmiþtim.
Sensizliðin yüreðimde yalýnayak gezip,
köz gibi acýlarda kendini yakacakken sana gelmek
bir mahþerin meydanýnda asýlmaktý ey dost.
Nar çiçeklerinin kýzýllýðýndan,
bir bulutun karartýsýndan,
bir bedevinin gölgesinden
ve bir aþkýn atmosferinde cefa çekmek
hiç bu kadar anlamlý deðildir seninle konuþurken……
(M’ye Dairdir)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.