Sokaklar

Karýnca yuvasý gibidir
Kimse kimsenin gittiðini yeri bilmez
Kimin içi kan aðlar
Kimin içi güler
Bilinmez.

Bazen, bir kuru ekmektir sokaðýn ucu
Bazen,
Bir sevdalýnýn avucu
Bazen, adýmlar geri gitmek ister
Bazen, kurtuluþtur gözyaþlarýndan
Sokaklar hep bunlarý tanýr
Söyleyemez yalnýz utanýr.

Ayak sesleri kaldýrýmlardan silinir
Her insan masumdur
Hata hep karþýdan bilinir.

Karýnca yuvasý gibidir sokaklar
Hep gün ýþýðýnda koþturanlarý kucaklar
Gece uyku vaktidir uyur
Arada bir garip ayak sesi
Uyandýrýr uykusundan.

Ruhunda bir isteksizlik
Belki bir deli korna ya da
Bir ayrýlýðýn hýçkýrýk nefesi duyulur
Cýlýz bir ahenkle yankýlanýr kimsesizlik.

Bazen, cývýltýlý çocuklar koþar
Bazen, davul zurnalar vurur kaldýrým taþlarýna
Ýnsanlar güler, oynar
Bazen, kaldýrýmlar beyaz bir bastonla aþýlýr
Bakarsýn bir gün bir doymamýþ yürek
Son yolculuðuna omuzlarda taþýnýr.
30/12/2006


Sosyal Medyada Paylaşın: