beyaz kağıt
yanan mumun ýþýgýnda yansýyan gözlerin
öylece sessiz ve ürkek bakýyor.
camlar bir birine bakýyor serencam oluyor,
gözlerinde.
dag yalnýzlýðý hasretlere egiliyor bedenim.
sen bir ürkek ceylan, ben sana tutkulu yabani sarmaþýk
sarmal oluyoruz derinliginde eflatun gecelerin.
san ulaþmak icin kýrk fýrýn yemeliymiþim.
vurmalýymýþým kendimi yollara.
asmalýymýþým benliðimi askýya.
ufaltmalýymýþým düþüncelerimi zamanýn deðirmeninde.
toz duman bu feryat figan yakarýþ.
asýlsam sesim cýkmaz,
gözlerim aglamaz,
ellerim tutmaz,
dizlerse bi mecal.
bizde bir mecaliz artýk,
seni konuþmaktan dilim yaralar bagladý.
þimdi seni, sana anlatmak gereksiz.
aynada yansýyan sülietin sesim oluyor sana.
ýlýk rüzgar misali gazeli soran bahar gibisin.
sebebini buhranlara teslim etsemde hicransýnhep yüregimde.
sallanan son mendil dökülen ilk gözyaþý sana.
yazýlmamýþ þiirden yarým kalan,
bittiðinde sana postalancak bir zarfým.
noktalarý virgülleri konulmadý.
uygun yerlere sen koy ya da sil gitsin.
sen kendi cümlelerinle gel bana.
bir beyaz kagýt üzerinde..
selçuk bozdað/nisan 2009
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.