gülerken bile susuyorum

hiçbir eksiðim kalmamýþ kendimden baþka
ve her ne biriktirdimse
iþte o kadar uzak düþüyorum aþk’a

ve görüyorum ki
en çokta kendim kadar yalnýzým
ve ne zaman ayrýk gözlerle baksam dünyaya
hep mahpus kalýyorum zamana
sana ve topraða


ben þimdi en sessiz yerlerimden kanýyorum
artýk benden uzak deðil ölüm
lügatimden belkileri silerken bile
hem celladým kendime hem de mahkum


beyaz yalnýzlýklar örterken yüreðimi
kendimi kendime ihbar ediyorum
aþk inceltiyor her bir tarafýmý
çaresizliðime infazlar yüklerken
aþký en onanmaz yerinden vuruyorum


biliyor musun

kendi ateþimi kendim yakýyorum
ve günahýmýn vebalini aþka yüklüyorum
iþte bu yüzden içime kaçarken ben
gülerken bile hep susuyorum


H.Ali Aydýn
dokuzaðustossýfýrdokuz


Sosyal Medyada Paylaşın: