Evleri karþýda, Penceresi odamýn önü, Perde hafif aralýk... Günde bilmem kaç kez giyinir, En güzel kokularýný sürünür... Saçlarý kestane, Gözleri efsane, Yeþille mavi karýþýmý, Bakkalýn karýsý...
Kütük gibi içermiþ kocasý, Geceleri uyku girmezmiþ gözlerine, Þeytan býrakmazmýþ peþini... Þehvet onu esir almýþ, Kurtarmamý bekler, Bilirim canýný acýtmamý ister... Konuþurken iþveli, Aðzýndan eksik olmaz sakýzý, Bakkalýn karýsý...
Günde kaç kere gelir aklýma? Girsem mi acaba kanýna? Yazýk deðil mi boþa geçen yýllarýna? Elimden tuttu geçen gün, Götürüp kalbinin üzerine koydu, Bak! dedi ’Nasýl atýyor?’ Nefesi çilek kokuyor, Herkes bize mi bakýyor? Boþver dedi, Bakkalýn karýsý... Bu arada bakkal öldü, geçenlerde :) Sosyal Medyada Paylaşın:
Burak Taş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.