Ne þefkatli sarardýn,
Ellerin pamuktan yumuþak
Sesin kadife gibi.
Kýzým! diyen sesin kulaklarýmda…
Bazen gözlerinde yaþlar
Dalardýn uzaklara.
Bu sefer daha buruk;
Kýzým! Derdin.
Her defasýnda
Dudaklarýndan tek bir cümle çýkardý;
Kýzým!...
Ses tonundan anlardým duygularýný.
Bir tek kýzým sözcüðün
Anlatýrdý yaþanmýþlýklarýný.
Ellerini özlüyorum anne!
Bir tek kadife sesin geliyor,
Yine kýzým diyorsun.
Bu sefer içim parçalanýyor!
Ben senin küçük kýzýným hala.
Saçlarýmýn eline ihtiyacý var anne.
Uzaklardan gelen sesin yetmiyor artýk!
Acýtýyor içimi kýzým deyiþin.
Eskiden senin için acýrdý,
Þimdi ben acýyorum anne!...
Anlamazdým neden acýrdý insanýn içi
Acýyormuþ iþte!!!
Gözlerindeki yaþlara bakardým küçükken,
Kocaman insan aðlar mý derdim.
Güçlüydü annem;
Ýncinmezdi hiç.
Ýncinirmiþ meðer;
Acýrmýþ insanýn kalbi…
Artýk saçlarýndaki aklar daha anlamlý geliyor,
Yüzünde yýllarýn çizgileri.
Büyüdükçe anladým kýymetini…
Bende anne olacak mýyým anne?
Saçýný okþayacak mýyým bir bebeðin?
Anlatabilecek miyim
Tek bir cümleyle tüm duygularýmý,
Bir kýzým kelimesiyle?
Saçlarýmda aklar var;
Yüzümde yýllarýn çizgisi.
Benim de içim acýyor sen gibi!
Ama farklý acýlar iþte.
Sen benim için üzülürdün;
Ben yoklarým için.
Kýzýn kaderi annesine benzer derler
Anne;
Kaderimiz benzemiyor ama
Acýlar hep ayný anne…
Serap Baycan
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.