* SEN YOKSUN *

Ah, hüznüyle inleyen gonca gül
Hasretini öpüyorum dikene dokunur gibi
Öyleyse kanýyorum sana yargýsýzca


Hâlâ silmemiþsin içindeki fýrtýnalarý
Dur! bu kadar zalim olma
Gizemli sabahlarýmý bana baðýþla
Ben kanayan bir yarayým
Bir dokun sineme, gör istersen.


Seni baþka gezegenlerde seyretmeliymiþim meðer
Geçtim tüm sokaklarýný bu þehrýn
Senden yana hiç bir þeye rastlamadým
Oysa, bu kentte nice baharlar, nice hazanlar yaþadýk.


Gurbet akþamlarýnda öðrendim acýlarýn hasýný
Hüzünlü bir þarkýda geldim sana
Sýcaðýna soyunurken binlerce lale açtý, her gülüþünde.


Ben yalnýzlýðýmý Körfez’in sularýna taþýdým
Kaç limanda seni bekledim
Acýlarýma acý katan, dilber
Durup durup maziyi bana anýmsatma.


Bilirsin sana tutkunluðumu, inceden inceye
Her kese anlattým
Akýýttýðým gözyaþlarýmdan öte, ne kaldý.


Sen duygularýmý bilemezsin, hasret taþýr yüreðime
Ben kimsenin uðramadýðý bir ada olmuþum
Kýskanmýýþým seni,
Kýskanmýþým martýlardan
Þimdi yoksun
Söyle, hangi okyanuslara dökeyim gözyaþýmý.


Nuri Daðdelen
Özdere-Ýzmir
Sosyal Medyada Paylaşın: