Yaktýn bený.yaktýn da yaktýn.. Ben inledikçe sen öylece baktýn. Hiçmi vicdanýn sýzlamadý be zalim. Hiçmi düþünmezsin,þimdi ne olacak halim.
Önce umut verdin ve seni seviyorum dedin. Beni kendine aþýk ettin,sonra istemiyorum dedin. Nasýl bir insansýn sen, seni bir türlü çözemedim. Sana...sana yazýklar olsun,sen beni rezil rüsva ettin.
Bu yaptýklarýn yanýna kalacak sanma.. Eðer ben gelirde seni seviyorum dersem inanma.. Bilki intikam alacaðýmdýr senden,uzak dur benden.. Sende çek benim çektiklerimi..bilki ölürsem,ölümümde senden.
Belki o zaman kurtuldum dersin, ancaak.. Bu can,senden hesap sormadan,asla çýkmayacak. Uzak durmalýsýn benden,kurtulamazsýn yoksa nefretimden.
Ahmet Ermiþ:
Sosyal Medyada Paylaşın:
ahmetermis Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.