Evet.. evet ve beni çileden çýkarýyor büsbütün kendime karþý duyduðum nefret ve merhamet...
Nazým H.R.
Aynaya bakýyorsun; kýzýyorsun hayata, ama en çok kendine.. Nefret ediyorsun! Nefret ettiðin için gene kýzýyorsun; zira kýzdýðýn kendin olduðun için, merhamette giriyor iþin içine!
Belkide merhamet deðil kendini kandýrma isteði insanýn... Kendini kandýrýr-kene; yaptýðýn iyi þeyleri gözünün önüne getiriyorsun.. Hayallerini, umutlarýný ve içinde ki masumluðu! "-Benim suçum yok" sesi geliyor, içinin en derinlerinden... "-Hayat böyle!!!"
"-Ama olmamalý böyle..." Sesi bu sefer.. Kaþlar çatýk! Gözler aynada nefret! ve en derinde gene merhamet!
Týngýr mýngýr gidip gelen bi paradoksta; çileden çýkýyorsun en sonunda... ama hala ayný kelimeleri dudaklarda!
KýrmýzýKurbaða Sosyal Medyada Paylaşın:
kırmızıkurbağa Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.