rüyalarýmda yanýndaydým küçük
önce baktým sana uzun uzun bana neden kýzgýndýn anlamaya çalþtým,
konuþmuyordun aslýnda benimle,yorgundun,ürkek ve gururlu
sonra bozdun suskunluðunu kafaný çevirip baktýn bana
utandým...
diyordun ki; geç kaldýn duyarlý insan çok geç kaldýn
hrþey için artýk çok geç
benim uðruma savaþmak için aðlamak için utanmak için
çok geç...
tüm sabahlar abelki birgün gelirsiniz umudu ile uyandým
fakat her sabah gördüm ki ölüme uyanmýþým
onlar bizimle alay etti biz sizi savunduk
onlar gelmezler dedi biz hep bekledik
dediler ki bizim en büyük destekçimiz onlar biz inanmadýk
ürünlerimizi en fazla tüketen ülke onlar dediler
biz yine inanmadýk...
bekledik sizi hep bekledik ama siz inatla gelmediniz!!
onca mesafe var deðil mi?nasýl gelebilirdiniz ki...
açýklama yapmak istemiþtim sana küçük,
ama ne diyebilirdim ki haklýydýn sen haklýydýn küçük!!
gelmeliydik varmalýydýk tez zamanda senin ülkene...
sonra devam ediyordun konuþmaya artýk susamýyordun
susmamalýydýn da;
az önce bir tank geçti kardeþimin üstünden
yetiþmeye çalýþtým ama yetiþemedim
topraða karýþtý cansýz bedeni,
o kadar küçük o kadar zayýftý ki
kucaðýma bile alamadým,bakamadým son birkez daha
babam en son ekmek elýp geleceðim diye çýkdý
fakat gelmedi...
annem!! annem!!
zavallý annem beni korumak için siper oldu askerlere
okadar acýmasýz ve o kadar gaddardýlar ki
annemi de öldürdüler...
yalýnýzým þimdi,burada milyonlarca çocukdan birtanesiyim
en baþta masumum biliyorum
bunlarý haketmediðimizi,bizimde gülmeye hakkýmýz olduðunu
biliyorum...
keþke bende senin gibi rüya görüyor olsaydým
uyandýðýmda bir ayaðým hala yerinde,annem mutfakda,babam iþyerinde kardeþlerimde yanýmda uyuyor olsaydý
dedim ya duyarlý insan geç kaldýn aðlama hiç,
uyan artýk sabah oldu,kahvaltýný yap güzelce
hatta çoluðunla çocuðunla annenle babanla
çaydan sonra yak bir amerikan sigarasý ve bizi düþün
ama sakýn kafaný yorma
sadece bir rüya seninkisi...
doyasýya ye iç israil mallarýný
bizlerden daha çok var çünkü
uyan artýk ve bizi birdaha hiç hatýrlama
DUYARLI ÝNSAN!!!